Oorlog
17 januari 1991...
Een verschrikkelijke dag in mijn leven...
Vandaag verdragen de mensen elkaar niet meer;
erger nog, ze beginnen te schieten op elkaar
en moorden hun medemensen uit met bommen.
En ik sta hier machteloos toe te kijken
en roep als in een woestijn:
"Alleen liefde overwint!"
Voor mij is er geen vriend en geen vijand.
Alleen maar mensen om van te houden.
Ik kan alleen maar wenen met de moeders
die het bloed van hun zonen zien vloeien.
Ik kan alleen maar huilen met de vrouwen
die gisteren voor het laatst
afscheid namen van hun geliefde man.
Ik kan alleen maar schreien om de kinderen
die aan hun lot zijn overgelaten
omdat hun vader en moeder begraven liggen
onder het stof en de brokken van hun huis,
platgewalst onder een bommentapijt.
Voor mij is er dan ook geen sprake
van een nationale hymne voor hen,
die deze oorlog ooit zullen winnen;
alleen een dodenmars kan men spelen,
omdat de mens in deze wereld,
na zoveel jaren geschiedenis
nog niet begrepen heeft,
dat alleen liefde mensen verbindt
en dat bommen kloven slaan in de aarde tussen volkeren
die nooit meer te overbruggen zijn.
God, vergeef de leiders van deze wereld,
want ze weten niet wat ze doen
en sta hen bij die morgen zullen lijden.
Jos Collaer