Bezinningshoekske van Jos Collaer

Sprokkels uit het Levensbos

lijn

Menu :

 

De boodschap van de zee


Ginds wil ik wonen

aan de horizon,

waar zee en hemel

elkaarde hand reiken.

Water,

onstuimige bron van leven

en de helblauwe hemel,

transcentendte onenigheid van rust.

Met mijn bootje stak ik van wal,

op weg naar mijn nieuwe woonst.

Hoe verder ik roeide,

hoe verder ik verwijderd raakte

van land én horizon.

Ik donderde daar nu

in niemandsland.

Maar de golven van de zee

wierpen me terug op het strand.

Het ritmisch aanrollende water

had me geleerd

dat mijn weg niet lag

daar ver in de zee

maar op 't land.

't Was alsof de hemel

me dit doorseinde

via het bruisen van de zee.

En toen schreef ik in het zand:

"LOVE GOD !"

Maar de mensen liepen erover heen.

Hun voeten zakten diep weg in het zand.

En ik ging terug naar de zee

en vroeg haar

of ik me dan toch niet vergist had.

Maar ze bleven hetzelfde vertellen.

En ik,

ik blijf verder schrijven in 't zand,

hopend dat ooit iemand

samen met me zou gaan schrijven,

hopend...

Jos Collaer

 

glasinloodlijn