Bezinningshoekske van Jos Collaer

Sprokkels uit het Levensbos

lijn

Menu :

 

Liefdesverdriet


Als een wuivende palm

stond jij daar,

met je slanke silhouet

in de rood ondergaande zon

uitnodigend naar me te zwaaien.

Een lange weg scheidde ons nog van elkaar,

maar ik wist zeker

dat jij het eindpunt was

van mijn reisdoel.

Maar spoedig verdween de zon

in een diepe nacht.

Eenzaam en uitzichtloos

slenterde ik verder.

Enkel de droom

hield de hoop in me wakker.

Het werd dag en de zon

schitterde zo verblindend

dat ik niet meer voor me kon uitkijken

naar een verre toekomst.

Ik zag enkel

hetgeen passeerde

in de schaduw van mijn voeten.

Nu hoop ik

dat het weldra weer avond wordt

en ik weer een zacht wiegend bloemetje

zal ontdekken aan de roodgloeiende horizon

en dat ik haar in mijn armen zal kunnen omsluiten

en teder mag verwarmen.

Dan zullen we samen gaan op ongekende paden

en elkaar verder dragen in liefde

tot in eeuwigheid.

Jos Collaer.

 

glasinloodlijn